سندروم پیریفورمیس: عضله پیریفورمیس از سطح داخلی لگن و دومین سومین و چهارمین مهره کمری مبدا می گیرد و پس از عبور از سوراخ سیاتیک بزرگ موجود در لگن از لگن خارج شده و به ران متصل میشود. در محل سوراخ سسیاتیک در پایین عضلخه پیریفورمیس عصب سیاتیک در حدود ۸۰-۹۰% عبور می کند ولی در ۱۰-۲۰% موراد عصب از داخل خود عضله عبور می کند. به درگیری عصب سیاتیک حین عبور از سوراخ سیاتیک بزرگ که در اثر فشار ناشی از انقباض عضله پیریفورمیس سندروم پیریفورمیس گفته میشود.شیوع سندروم پیریفورمیس در خانم ها نسبت به آقایان ۶ به ۱ است.
علل سندروم پیریفورمیس
با وجود آن که علت اصلی عارضه سندروم پیریفورمیس مشخص نمی باشد اما هر عاملی که سبب آسیب به عضله پیریفورمیس و ایجاد اسپاسم در عضله میشود را می توان منشا اصلی این عارضه در نظر گرفت از جمله :
- ضربه مستقیم به باسن
- ضربه غیر مستقیم مثل پیچ خوردن پا حین راه رفتن
- اختلالات در مفصل لگن
- ایستادن طولانی مدت در وضعیت نامطلوب
- نشانه های این عارضه
- درد کمر که ممکن است تا پشت زانو بیاید
- با راه رفتن درد فرد تشدید میشود
- درد در باسن بوده و در مسیر عصب سیاتیک منتظر می شود
درمان سندروم پیریفورمیس
در مرحله اولیه استفاده از دارو های ضد التهابی غیر استروئیدی به همراه استراحت و درمان های ضد التهابی فیزیوتراپی موثر است.
در مرحله دوم بیماری مهم ترین بخش درمان فیزیوتراپی و درمان های دستی و کشش این عضله است.
آموزش به بیمار در سندروم پیریفورمیس
- آموزش راه رفتن صحیح که توسط فیزیوتراپیست انجام میگیرد.
- پرهیز از فعالیت های تشدید کننده عارضه مثل راه رفتن زیاد.